สำหรับคนที่เข้ามาในบอล์กนี้
เดาได้เลยว่า....คุณคงเคยมีประสบการณ์การเขียนนิยายที่เขียนแล้วมันมีปัญหาว่าจะเขียนต่อยังไงหรือเขียนอย่างไรให้น่าสนใจ
รวมทั้งคนที่อยากจะเขียนแต่ไม่รู้ว่าควรเริ่มและทำอย่างไรดีด้วย
วันนี้เรามีเรื่องราวความรู้ที่คุณควรรู้เกี่ยวกับนิยายมาฝากกัน
มาเริ่มกันที่ “ชื่อเรื่อง” กันเลยค่ะ
หลายคนถามว่าจำเป็นต้องคิดชื่อเรื่องก่อนไหม
คำตอบคือ "ไม่จำเป็น" ค่ะ เราจะเขียนออกมาก่อนแล้วค่อยก็ยังทันค่ะ
แล้วชื่อเรื่องนี่มันตั้งยังไงล่ะ?
ชื่อเรื่องก็มีหลายแบบค่ะ
อาจจะมาชื่อ ลักษณะนิสัยหรือฉายาของตัวเอก ชื่อสถานที่ที่สำคัญในนิยายของคุณ
จากเหตุการณ์ ธรรมชาติ วันเวลา ประโยคเด็ด ตำแหน่ง อาชีพ บลาๆ ได้หมดเลยค่ะ
SAMPLE :
จะรักเธอคิดเท่าไหร่
(เกี่ยวกับเงินๆทองๆ ตัวเอกรวย)
ขอโทษที
พอดีหัวใจบอกว่ารักเธอ (เป็นคำพูด)
ยัยเหมียวซ่าส์กับนายโย่ง
(ลักษณะนิสัยของตัวเอก)
เจ้าชายจำเป็นกับต้นไม้ปริศนา
(ตำแหน่งของตัวเอก)
ใต้แสงจันทราราตรีนี้
มีเพียงฉันกับนาย (ธรรมชาติ)
ชื่อตัวละคร
อันนี้คงไม่ต้องอธิบายอะไรมาก
เพราะคิดง่าอยากจะตั้งชื่อยังไงก็ได้แล้วแต่เลยค่ะ แต่ถ้าจะให้แนะนำก็แนะนำให้เปิด
Dictionary ค่ะ ช่วยได้มากเลย
SAMPLE : อยากได้ชื่อที่หมายความว่า
ความเงียบ = อิซูเชีย
(ภาษากรีก)
ทะเล = ยูมิ (ภาษาญี่ปุ่น)
เศร้า = ทิวาน (ภาษาสวีเดน)
“พล็อตเรื่อง”
พล็อตเรื่องก็จะแตกต่างกันออกไปขึ้นอยู่กับแนวของนิยายค่ะ
ในที่เราจะเน้นไปที่แนวรักนะคะ
แนวรักหวานแหวว เป็นแนวที่นิยมกันมาก แต่ไม่ซ้ำกันสักเรื่องแต่จะมีคล้ายกันบ้าง
การแต่งให้ดำเนินเรื่องเดิมก็ไม่ได้แย่อะไรค่ะ แค่เพิ่มฉากที่น่าลุ้น
น่าติดตามเข้าไปนิดๆหน่อยๆก็พอค่ะ ส่วนเรื่องตัวละคร
ก็ควรจะกำหนดให้แน่นอนทั้งในเรื่องคาแรกเตอร์แล้วก็บท
ไม่ใช่ว่าโผล่มานิดเดียวแล้วก็หายไป
(ในกรณีที่ไม่ใช่ตัวประกอบ)ดังนั้นไม่ควรมีตัวละครเยอะมากจนเกินไป
เพราะจะทำให้คนอ่านงงได้ค่ะ
แนวรักเศร้าๆ ซึ้งกินใจ แนวนี้ไม่ค่อยเป็นที่นิยมสักเท่าไร
เพราะมันดราม่ามากก ยิ่งกว่าละครคลองแสบซะอีก การเขียนแนวนี้ต้องหามุมมองความรักของนักเขียนเองก่อนค่ะ
เพราะจะต้องสื่อถึงความรักของตัวละครออกมาได้อย่างธรรมชาติ ไม่โอเวอร์เกินไป
แต่ต้องทำให้คนอ่านเห็นว่าความรักยิ่งใหญ่และมีอิทธิพลมากเพียงใด ภาษาที่ใช้ก็ต้องอ่านแล้วลื่นไหล
สละสลวย การดำเนินก็ให้เล่ามาเรื่อยๆว่าตัวละครนั้นเขารักกันได้ยังไง
แล้วค่อยระเบิดอารมณ์ของตัวละครออกมาให้ผู้อ่านซึ้งกินใจไปเลยค่ะ
“เรื่องย่อ”
ส่วนใหญ่มักจะมีปัญหาที่ใส่รายละเอียดมากเกินไป
สั้นห้วนเกินไป โดยลำดับว่า "ใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร ทำไม" และไม่ควรเกิน 2 หน้า
SAMPLE :
แนวรักหวานแหวว>
พระเอกเป็นหนุ่มฮอตขี้เก๊ก วันหนึ่งก็ไปเจอกับนางเอกโดยบังเอิญ
โดยตัวนางเอกเองก็ฮอตเหมือนกันแต่แค่เธอนิ่งมาก มากเกินกว่าที่ใครจะเข้าถึงเธอได้
เพื่อนๆของพระเอกแล้วก็ตัวพระเอกก็ได้พนันกันว่า ถ้าพระเอกจีบนาเอกได้ภายใน 3
เดือน เพื่อนๆจะไปวิ่งรอบสนามคนล่ะ 100 รอบ แต่ถ้าพระเอกทำไม่ได้
พระเอกต้องวิ่งรอบสนาม 200 รอบ พระเอกเลยต้องไปจีบนางเอก
บลาๆๆ #ประมาณนี้
แนวรักเศร้าๆ> พระเอก
นางเอก พระรอง นางรอง เป็นเพื่อนกัน ตั้งแต่ยังเด็ก
แต่นางเอกนั้นแตกต่างจากคนอื่นเพราะเธอไม่สามารถรับกลิ่นได้ ในวันจบการศึกษาชั้นมัธยมต้นเธอตัดสินใจสารภาพรักกับพระเอกแต่ก็โดนปฏิเสธกลับมา
เพราะพระเอกรักนางรอง นางเอกก็เสียใจมาก
พระรองที่ซึ่งรักนางเอกก็เลยเข้ามาปลอบแล้วสารภาพรักกับนางเอก
นางรองเข้ามาเห็นพอดีก็รู้สึกเสียใจเพราะรักพระรอง แต่ก็ต้องเก็บความรู้สึกไว้
เพราะหลังจากนั้นทั้งสีคนต่างก็แยกย้ายไปเรียนที่นู่นนี่กัน
แต่ชะตาฟ้าลิขิตให้พวกเขากลับมาพบกับอีกครั้งเมื่อพวกเขาเรียนมหาวิทยาลัย
พระเอกเปลี่ยนใจมาชอบนางเอก แต่ก็ได้เพียงเก็บไว้ในใจเพราะคิดว่านางเอกคงไม่ให้โอกาสเขาอีกแล้ว
เพราะตอนนี้นางเอกคบกับรุ่นพี่เดือนคณะคนหนึ่งอยู่ หารู้ไม่ว่าความจริงแล้วตัวนางเอกเองก็ยังตัดใจจากเขาไม่ได้
ส่วนพระรองกับนางรองที่ไปเรียนที่เดียวกันก็คบกัน ทั้งๆที่ความรู้เดิมๆยังคงอยู่
บลาๆๆ #เริ่มยาว (อาจจะไม่ค่อยเท่าไรนะคะ
พอดีไม่ค่อยอ่านแนวนี้)
“การบรรยาย”
ต้องบรรยายให้เห็นภาพ ซึ่งมันค่อนข้างยาก แต่ถ้าฝึกบ่อยๆก็จะทำได้อย่างคล่องเลยทีเดียวค่ะ
SAMPLE
:
ร่างเล็กของฉันถูกยกขึ้นจากพื้นด้วยแขนแกร่งของเขาอย่างง่ายดาย
ลมที่พัดมาทำให้กระโปรงนักเรียนของฉันพริ้วตามเล็กน้อย ฉันสบตากับเขา
แววตาของเขามันดูดดึงฉันให้เข้าไปติดในห้วงความคิด
แต่ยังไม่ทันทีฉันจะได้จินตนาการอะไรเขาก็วาฉันลงอย่างเบามือ
ทำให้ฉันรู้เสียดายเล็กน้อยในใจ
(อีกอัน)> "อ่ะ
ส่งมือมาสิ" เขาว่าพลางยื่นมือที่ฉันอยากสัมผัสมานานแสนนานมาตรงหน้าฉัน
"ไม่เป็นไรหรอก
ฉันลุกเองได้" ฉันดันมือของเขาออกไปเบาๆ
พลางชันแขนของตัวเองขึ้นยันพื้นแล้วยกตัวขึ้น แต่ดูเหมือนฉันจะยังไม่หาย ฉันล้มลงไปกองกับพื้นอีกครั้ง
โครม!
“นั้นไง ยังไม่หายเลย
มานี่มา” เขาว่าแล้วทำการช้อนตัวฉันลอย
“นาย…ทำบ้าอะไรเนี่ย” ฉันตีแขนเขา
เขาจะมาอุ้มฉันทำไม >///<
* มีการใช้อีโมติคอนได้ค่ะ
มันจะช่วยให้หน้ากระดาษไม่หน้าเบื่อจนเกินไป *
แบ่งเป็น
ตักละครเอกหรือตัวละครหลัก ตัวละครรอง ตัวร้ายและตัวประกอบ
-ตัวละครเอกหรือตัวละครหลัก พูดง่ายๆก็คือพระเอกกับนางเอกนางเอกนั้นเอง
พระเอก คือ ตัวละครชายที่มีบทเด่นที่สุดในเรื่อง นางเอก คือ
ตัวละครหญิงที่มีบทเด่นที่สุดในเรื่อง ไม่จำเป็นที่พระเอกกับนางเอกจะต้องคู่กันเสมอ
เพราะแค่มีบทเด่นที่สุดก็มากพอแล้ว
-ตัวละครรอง หรือก็คือพระรองนางรองค่ะ มีบทบาทเยอะพอควรเลยทีเดียว
ส่วนใหญ่มักจะเป็นเพื่อนตัวเอกหรือพวกแอบชอบตัวเอก รวมทั้งอาจจะเป็นตัวช่วยสำคัญก็เป็นได้
เป็นตัวสร้างสีสัน มักรับบทที่เป็นคนดี เช่น พระเอกถูกนางเอกงอนมา
พระรองหรือนางรองก็จะคอยปลอบพระเอก อะไรประมาณนี้
-ตัวร้าย เป็นตัวที่นิยายทุกเรื่องต้องมี เพื่อเพิ่มความมันส์ในกับนิยาย
เหมือนสีสันเล็กๆน้อยๆ การวางตัวร้ายนั้นต้องกำหนดว่าทำไมเขาถึงร้าย
แล้วร้ายอย่างไร ส่วนมากในนิยายแนวรักตัวร้ายมักจะเป้นพวกที่ชอบตัวเอกคนใดคนหนึ่ง
โดนตัวเอกแย่งคนรักไปหรือไม่ก็เป็นพวกที่ตัวเอกเคยทำไม่ดีเอาไว้
การแสดงออกถึงความร้ายก็แล้วแต่จะแต่งว่าจะให้เปิดเรื่องมาแล้วร้ายเลย
หรือว่าจะดีตีหน้าเนียนไปก่อนแล้วค่อยร้ายก็ได้
ตัวร้ายมักมีจุดจบหลายรูปแบบไม่ว่าจะเป็นบ้า
กลับใจเป็นคนดีหรืออะไรก็ตามมันก็ขึ้นอยู่ที่คนแต่งทั้งหมดเลยคร้าบ
-ตัวประกอบ ก็ไม่มีอะไรมาก เรามาดูกันทีความสำคัญของตัวประกอบก็พอค่ะ
ตัวประกอบนั้นมีบทบาทคือเป็นตัวยัดช่องว่างระหว่างบทและฉากต่างๆ ค่ะ เช่น พ่อแม่
พี่น้อง เพื่อน ครู แฟนเก่า? (อันนี้อาจจะเป็นพระรองก็ได้
ขึ้นอยู่กับโครงเรื่อง)
การพบกันของพระเอกกับนางเอก < นี่ก็เป็นอีกข้อที่ทำให้นิยายมีความน่าสนใจ
ถ้าเราสร้างฉากนี้ให้น่าสนใจก็จะทำให้มีคนสนใจและอยากจะอ่านตอนต่อไป
SAMPLE
:
ฉันมองไปที่คุณยายแก่หงักถือไม้เท้าเตรียมข้ามถนน
เห็นแล้วฉันก็อดเข้าช่วยพยุงท่านไม่ได้ ฉันค่อยๆพาท่านด้านข้ามถนนไป
แต่พอฉันพาไปส่งถึงอีกฝั่งหนึ่งแล้วฉันก็หันหลังกลับเดินข้ามกลับไปทันที เพราะเมื่อกี้ฉันเห็นว่าถนนมันโล่งมาก
ดังนั้นมันไม่มีรถหรอก แต่...
เอี๊ยด!!!!
ฉันตกใจจนล้มลงไปกองกับพื้น
เพราะจู่ๆก็มีรถปอเชสีดำเปิดทุนแล่นตรงมาเกือบจะฉัน
"นี่เธอบ้าป่ะเนี่ย
ข้ามถนนอ่ะ หันมองซ้ายมองขวาบ้างเซ่!!"
ชายหนุ่มผมเซอร์เดินลงมาจากรถแล้วกระชากแว่นดำชี้นิ้วตะวาดฉันแว้ดๆ
"นายนั้นแหละ
ขับรถเร็วเป็นบ้าเลย เกือบชนแล้วเนี่ย!!"
"หนอย..ยัย...ยัย...โว้ย!"
"ฉันไม่ได้ชื่อโว้ย
ฉันชื่อถังปูน" ฉันว่ากลับ ในขณะที่เขาเริ่มโกธร
"ยัยถังขี้
เธอรีบไปเลยนะ" เขาว่าแล้วทำท่าไล่ฉัน
"เออ ไปก็ได้"
#ประมาณนี้ค่ะ
อ่า...เป็นอย่างไรบ้างคะ
พอเขียนได้ไหมเอ่ย สุดท้ายนะคะ ขอฝากเอาไว้ว่า....
นิยายเรา
เราเขียนเอง
เราคิดเอง
เราแต่งเอง เราคุมเอง เราอ่านเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น